سهم 300 میلیون دلاری ایران از تجارت فرش دستبافت در جهان

عضو هيات نمايندگان اتاق بازرگاني تهران گفت: بحران‌هاي به وجود آمده و غيبت ما در بازارهاي جهاني سبب شد که ديگر کشورها از اين موقعيت استفاده کنند و براي محصول خود بازارسازي کنند اما با اين اتفاقات باز هم برخي از مسئولان ما در اين توهم به سر مي‌برند که پرشين کارپت هنوز يک برند محبوب است.

سيد رضي حاجي‌آقااميري در گفت‌‌وگو با ايلنا با اشاره به توافق هسته‌اي و تاثير آن بر روي صادرات فرش دستباف گفت: توافق هسته‌اي تاثيرات مثبتي بر روي اقتصاد کشور گذاشته است. اما ما بايد واقع‌بينانه به موضوعات نگاه کنيم و انتظار نداشته باشيم که در بحث صادرات به خصوص در حوزه فرش معجزه‌اي رخ داده باشد.

وي ادامه داد: 20 درصد از صادرات ما در سال 2010 به آمريکاي شمالي اختصاص داشت که ايالت متحده مقصد اصلي محصولات ما بود اما در زمان تحريم‌ها تقريباً اين رقم چه صادرات مستقيم و چه غير مستقيم به صفر رسيد.

وي ادامه داد: در حال حاضر کل گردش مالي فرش دستباف دنيا نزديک به يک ميليارد و 500 ميليون دلار است که امروز پس از باز شدن فضاي بين‌المللي سهم ما به 300 ميليون دلار رسيده است. عضو کميسيون صنعت اتاق تهران با اشاره به بحران‌هاي اقتصادي گفت: بحران اقتصادي آمريکا و پس از آن بحران اروپا تاثير زيادي بر روي صادرات و بازار جهاني فرش داشت. به طور مثال آلماني‌ها همواره مشتري ثابت فرش دستباف ايران بودند. به طوري که صادرات ما به اين کشور به اندازه صادرات به ديگر نقاط جهان بود. اين در حالي بود که بندر هامبورگ تبديل به مرکز صادرات فرش ايران شده بود.

وي ادامه داد: آلماني‌ها علاقه زيادي به فرش ايران دارند و اين محصول جزو لاينفک لوازم خانگي آنها محسوب مي‌شود اما پس از بحران اروپا اين رغبت کم شد.

عضو اتاق بازرگاني ايران ادامه داد: بحران‌هاي به وجود آمده و غيبت ما در بازارهاي جهاني سبب شد که ديگر کشورها از اين موقعيت استفاده کنند و براي محصول خود بازارسازي کنند اما با اين اتفاقات باز هم برخي از مسئولان ما در اين توهم به سر مي‌برند که پرشين کارپت هنوز يک برند محبوب است و تمام دنيا آن را مي‌شناسند اما اين آقايان نمي‌دانند که تبليغات تا چند اندازه براي صنعت اهميت دارد. اگر صرف مشهور بودن يک صنعت کافي بود کمپاني مانند مرسدس بنزهيچ گاه کار تبليغاتي انجام نمي‌داد.

آقاميري ادامه داد: تبليغات فرش ايراني از عهده بخش خصوصي خارج است و دولت بايد اين هزينه را انجام دهد. دولت بايد به اين محصول به چشم يک کالاي صادراتي نگاه نکند بلکه بايد در آن فرهنگ و هويت ايراني را در نظر بگيرند.